Η λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα διέπεται από σειρά νόμων και ρυθμίσεων που διαμορφώνουν τους θεσμούς, τις αρμοδιότητες, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα των πολιτών. Παρακάτω οι σημαντικότεροι:
Ν.1397/1983
«Εθνικό Σύστημα Υγείας»
Κέντρα Υγείας και Περιφερειακά Ιατρεία. Εισήγαγε τον όρο «Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ)» στην Ελλάδα, θέτοντας ως στόχο την ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας μέσω ενός ενιαίου και αποκεντρωμένου συστήματος.
Ν. 4238/2014
Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας – Π.Ε.Δ.Υ.
Ορίζει ότι η ΠΦΥ αποτελεί «πύλη εισόδου» στο σύστημα υγείας, προσδιορίζει βασικές υπηρεσίες πρόληψης, διάγνωσης, θεραπείας και φροντίδας για όλους τους πολίτες.
Τα Κέντρα Υγείας με τις αποκεντρωμένες μονάδες τους (Πολυδύναμα Περιφερειακά Ιατρεία, Περιφερειακά Ιατρεία, Ειδικά Περιφερειακά Ιατρεία) καθώς και οι Μονάδες παροχής υπηρεσιών Π.Φ.Υ. του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.) μεταφέρονται και εντάσσονται στην οργανωτική δομή των οικείων Δ.Υ.Πε. και αποτελούν εφεξής αποκεντρωμένες οργανικές μονάδες τους.
Ν. 4461/2017
Συγκρότηση Τοπικών Ομάδων Υγείας (ΤΟΜΥ). Έργο των Τ.ΟΜ.Υ. είναι η παροχή υπηρεσιών Π.Φ.Υ. (προαγωγή, πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία).
Ν. 4486/2017
«Μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας»
Εισάγει ρυθμίσεις για την οργάνωση των δομών ΠΦΥ, την ενίσχυση της αποκέντρωσης, τη σύσταση ομάδων υγείας, την αναδιάρθρωση του προσωπικού και τις αρμοδιότητες του Υπουργείου Υγείας.
Ν. 4931/2022
«Γιατρός για όλους»
Επικαιροποιεί το πλαίσιο λειτουργίας της ΠΦΥ, ρυθμίζει θέματα προσωπικού ιατρού, ισότιμης πρόσβασης, επιτήρησης λοιμώξεων, κατ’ οίκον νοσηλείας και άλλες πτυχές της πρωτοβάθμιας φροντίδας.
